Ακόμα μια γυναικοκτονία. Πόσες ακόμα;

Από την Αλκυόνη Χριστοδουλάκη*

Ακόμα μια γυναικοκτονία στη Ρόδο.

Την εκτέλεσε στη μέση του δρόμου μέρα μεσημέρι με μια καραμπίνα.

Ο γυναικοκτόνος, ο οποίος στη συνέχεια αυτοκτόνησε, ήταν ο πρώην σύντροφός της, με τον οποίο είχε χωρίσει πρόσφατα.

Ακόμα ένα περιστατικό της πιο ακραίας μορφής έμφυλης βίας. Ακόμα ένα περιστατικό όπου ο δράστης σκοτώνει μια γυναίκα επειδή αν δεν είναι μαζί του, δε θα την αφήσει να είναι με κανέναν άλλο. Δε θα την αφήσει ζωντανή. Διότι νομίζει πως του ανήκει. Πώς του ανήκει η ζωή της. Και τη σκοτώνει.

Έχουμε ματώσει. Ξεριζώνονται οι ψυχές μας κάθε φορά που μια αδελφή μας ποτίζει με το αίμα της τους δρόμους που περπατάμε, επειδή ένα καθίκι αποφασίζει να τη δολοφονήσει.

Επειδή τον άφησε, επειδή τον ειρωνεύτηκε, επειδή του φώναξε, επειδή τη ζήλευε, επειδή επειδή… επειδή…

Πόσες ακόμα πρέπει να λείψουν από κοντά μας ώστε να κατανοήσετε επιτέλους τη σοβαρότητα του προβλήματος;  Ώστε να σταματήσετε να πολεμάτε τον όρο γυναικοκτονία, να αποδώσετε ευθύνες στους κακοποιητές, να κρατήσετε υπόλογα τα φιλαράκια σας σε κάθε μισογύνικη συμπεριφορά, να εκπαιδεύσετε τα παιδιά γύρω από τα έμφυλα στερεότυπα και την έμφυλη βία;

Πόσες ακόμα;

Ξεκαθαρίζει καθόλου στο κεφάλι σας ότι τα «γιατί δεν έφυγε» και τα «γιατί δεν καταγγέλλει» είναι άκρως προβληματικές φανφάρες που σκαρφίζεστε τις νύχτες μέσα στη μεγαλομανία σας, ή περιμένετε την επόμενη σκοτωμένη να αρχίσετε νέα αφηγήματα victim blaming?

*Η Αλκυόνη Χριστοδουλάκη είναι δημοσιογράφος