Η  ακάλεστη μεταμόρφωση.

Το πρόβλημα του καλού και του κακού ταλανίζει την ανθρωπότητα σε όλη τη γνωστή ιστορία της. Είτε αποδοθεί στο μήλο της Εύας, είτε στην πτώση του ανθρώπου από την ενστικτώδη ενότητα με τη φύση στην συνειδητή ιστορία των διχασμών και των διασπάσεων με τον εαυτό του και το περιβάλλον του,  το πρόβλημα παραμένει το ίδιο. Αλλά όταν δοκίμασε η σκέψη να κινηθεί «πέραν του καλού και του κακού», συνάντησε μόνο την τρέλα.

Το πρόβλημα εμφανίζεται ως ηθικό αλλά στην πραγματικότητα είναι υπαρξιακό και κοινωνικό ταυτόχρονα. Αφορά στο κατά πόσο είναι δυνατή η κοινωνική συμβίωση των ανθρώπων στο πλαίσιο ενός κοινού νοήματος για τη ζωή και τον κόσμο, το οποίο ωστόσο δεν θα εκμηδενίζει την ατομικότητα αλλά ούτε και θα οδηγεί στο άτομο -θεό που θεωρεί αυτονόητο πως οι άλλοι, ο κόσμος, το σύμπαν ολόκληρο,  υπάρχουν μόνο για την προσωπική ευχαρίστησή του.  

Από τη φορά που έχει πάρει το τραινάκι της ιστορίας καταλαβαίνουμε πως είναι σαν το τραινάκι του τρόμου.  Το μόνο που δουλεύει είναι το οργανωμένο έγκλημα.  Οριζόντια και κάθετα.

 Μοιραζόμαστε έναν κόσμο ΚΔΟΠ. Κάνω update στον  Πάνο Κουτρουμπούση. ΚΔΟΠ, όπως το διαβάζεις.  Κτηνώδης Δύναμη, Ογκώδης Παράνοια.  Γι’ αυτό και σήμερα, «εμβολιασμένοι» και «ανεμβολίαστοι» μοιράζονται την ίδια ψευδαίσθηση. Αγωνιούν  με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, για το πότε  τα πράγματα θα ξαναγίνουν κανονικά.

«Η σύντομη απάντηση είναι: Ποτέ!».  Δεν το λέω εγώ ο τυχαίος, το λέει ο συγγραφέας του »The Great Reset» Κλάους Σβαμπ και είναι απίθανο να μην ξέρει τι λέει.  Έτσι λοιπόν η πρόβλεψη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ είναι σαφής: «Το 2030 δεν θα σου ανήκει τίποτα και θα είσαι χαρούμενος.».  

Πως θα το πάρουν οι μάζες;  Μα, οι μάζες δεν είναι παρά ο διάκοσμος της ιστορίας.

Το θέμα είναι πως θα το πάρεις εσύ.

Αλλά για να το πάρεις σωστά, τώρα παρ’ το αλλιώς. Με ψυχική ορμή και ηγετικό πνεύμα. Δυστυχώς δεν διαθέτεις τίποτα από τα δύο σε απόθεμα.

Εκ των πραγμάτων, είτε θα αναλάβεις το επίπονο έργο να διασφαλίσεις αυτές τις προϋποθέσεις ,  είτε θα αφεθείς στο έλεος των άλλων που 9 στις 10 δεν θα σε λυπηθούν γιατί είναι ανελέητοι και το ξέρεις. Το έχεις ζήσει, δεν σου λέω κάτι καινούργιο.

Άρα πρέπει να αντέξεις. Και γιατί όχι; Να νικήσεις!

Το πρώτο πράγμα που έχεις να κάνεις λοιπόν είναι να βρεις ένα καλό λόγο για να σηκώνεσαι με χαρά κάθε πρωί από το κρεββάτι σου.

Μόλις βρεις το κίνητρο που θα εκτινάξει την ψυχική σου ορμή σαν καταπιεσμένο ελατήριο, ταυτόχρονα σχεδόν πρέπει να έχεις τη δύναμη να το διαχειριστείς με ενήλικο πνεύμα.  Ως ηγέτης. 

Στο σημείο μηδέν που βρισκόμαστε ο μόνος ηγέτης που μπορείς να εμπιστευτείς είσαι εσύ. Ηγέτης αληθινός, όχι πέτσινος. Ηγέτης που νοιάζεται για σένα και για αυτούς που αγαπάς, όχι κινέζικος από τα Jumbo, ούτε γερμανικός από τα LIDL.

Υπάρχει μια ωραία λέξη στην ορθόδοξη παράδοση που θέλω να σου τη θυμίσω. Το αυτεξούσιο. Να είσαι ο ηγέτης σου.  Είναι η σύνοψη της ανθρώπινης ποιότητας. Γιατί μόνο αν είσαι εσύ ο ηγέτης σου μπορείς να είσαι ελεύθερος και υπεύθυνος. Κι όταν δεν είσαι, όταν  χάνεις την ελευθερία σου, παύεις να νιώθεις και την ευθύνη να είσαι άνθρωπος. Εκπίπτεις σε μια κατώτερη μορφή ύπαρξης, η οποία στο τέλος της μέρας μπορεί και να περισσεύει.

Όλα τα άλλα είναι παραμύθια.

Έχουμε και λέμε λοιπόν…

Το σημείο μηδέν στο οποίο βρισκόμαστε είναι βαθύ. Χρειάζεσαι ένα καλό λόγο να μη σε πάρει από κάτω και να τινάζεσαι με χαρά κάθε πρωί που είσαι ζωντανός. Αν δεν τον έχεις, κόψε το λαιμό σου να τον βρεις. Ή πιο σωστά να τον θυμηθείς. Το λάθος εδώ είναι δικό σου.

Και όταν έχεις τον καλό λόγο,  δείξε πως ξέρεις να υπερασπίζεσαι αυτό που είσαι, όποιες κι αν  είναι οι εξωτερικές συνθήκες. Όσο οργανωμένο κι αν είναι το έγκλημα. Όπως έλεγε στον καιρό του ο Καρούζος «κάπου γελιέμαι μὰ ἐκεῖ κιόλας ὑπάρχω ἀπόλυτα».

Το «ματσάκι» ακόμη παίζεται και είναι ανοιχτό στις εκπλήξεις μιας «ακάλεστης μεταμόρφωσης.».