Τικ… τοκ… τικ… τοκ…

Η ανθρωπότητα ζει ακόμη στην «εποχή των σπηλαίων». Γι αυτό και κινδυνεύει τόσο άμεσα,  να ξαναγυρίσει κυριολεκτικά στα σπήλαια,  είτε μετά από έναν παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο,  είτε λόγω των δραματικών κλιματικών αλλαγών που ήδη αφανίζουν ολόκληρες περιοχές του πλανήτη, είτε και από τα δύο μαζί όπως, δυστυχώς, μπορεί να αποδειχθεί και το πιο πιθανό.

Αν δεν βγούμε άρον – άρον από τα «σπήλαια» του εγωισμού μας, αν δεν πούμε όλοι μας ένα μεγάλο από καρδιάς  «ΝΑΙ» σε μια Νέα Αρμονική Ισορροπία με τον εαυτό μας, με τους άλλους, με τη φύση και τον πλανήτη, τα παιδιά μας δεν θα προλάβουν να γεράσουν.

Όσοι νομίζουν αφελώς πως θα είναι ασφαλείς στα «σπήλαια» του εγωισμού τους – «κάστρα» με security, offshore, πλάκες χρυσού, κλπ – θα δοκιμάσουν την οδυνηρή έκπληξη πως στοιχημάτισαν υπέρ της λάθους πλευράς,  την πιο λάθος στιγμή για την ανθρώπινη ιστορία.

Βρισκόμαστε σε μια ιστορική στιγμή στην οποία πρέπει να αποκτήσουμε μια νέα θεώρηση για τη ζωή, τον κόσμο και τη θέση μας μέσα σε αυτόν. Ένα είδος Νέου Διαφωτισμού που θα έχει σε προτεραιότητα την Ορθή Πράξη, με  θεμελιώδεις αρχές την αγάπη, την αλληλεγγύη, τη φιλία, την αλληλοβοήθεια. Μια αληθινή επανάσταση που θα αγγίξει όλους τους τομείς της ζωής, ακριβώς για να μπορέσει και να τη σώσει.

Είναι η στιγμή να αγαπήσουμε. Πρωτίστως, τα ίδια τα παιδιά μας.  Δυνατά κι αληθινά. Δεν τους αξίζει το καλύτερο; Το  καλύτερο δεν είναι το «παιχνίδι εξουσίας» που μπορεί να αποδειχθεί ολέθριο. Το καλύτερο για τα παιδιά μας, είναι μια ζωή γεμάτη αληθινό νόημα, μέσα σε ένα κόσμο δίκαιης ελευθερίας για όλους, με ενσυναίσθηση  και  αγάπη για ό,τι ανασαίνει πάνω στον μικρό γαλάζιο πλανήτη μας.

Αφελές; Μπορεί. Πάντως ο χρόνος μετράει αντίστροφα και μένουν δευτερόλεπτα.

Τικ… τοκ… τικ… τοκ… Όταν η άμμος του χρόνου τελειώνει η μόνη λογική επιλογή είναι γυρίσουμε την κλεψύδρα ανάποδα.