Βανίλια ή σοκολάτα; Ή μήπως ζουμερή φραουλίτσα;

Όταν βλέπεις μέσα από τη θηλιά που κρέμεται μπροστά σου, τότε μόνο βλέπεις καθαρά, μου είπε κάποτε ένας σοφός άνθρωπος και την κράτησα αυτή τη φράση. Την κατανόησα πλήρως στη σημερινή συγκυρία που μας κάνει πια να βλέπουμε όλοι πιο καθαρά.  Κόσμος σκληρότητας και φόβου. Από τη Μαριούπολη και τη Σαγκάη μέχρι το ανθρώπινο ποτάμι των αστέγων της Αμερικής.  Ο «Γ Παγκόσμιος Πόλεμος» δεν είναι κάτι που ΘΑ γίνει για τα οικόπεδα της Αρκτικής, είναι κάτι που συμβαίνει ήδη, είναι ένας διαρκής ανθρώπινος εμφύλιος που διεξάγεται μπροστά μας αλλά και μέσα μας.  Οι ειρηνοποιοί που θέλησαν να χαρίσουν ένα νόημα σωτηρίας από το μηδέν που μας καταπίνει,  έχουν αναχωρήσει ήδη μακάριοι. Πρώτα δοξάστηκαν με «ωσανά» και μετά εκτελέστηκαν, κατά τα γραφάς. Από τον Ιησού μέχρι τον Τζον Λένον. Ζούμε τη σιωπή του Θεού τώρα και μόνο το δαιμονικό χάος δημιουργεί τις «επενδυτικές ευκαιρίες». Άστο λοιπόν, μην το αναλύεις. Το σύμπαν έτσι κι αλλιώς συνωμοτεί. Πιες καλύτερα ένα μιλκσεικ. Δώσε τη μάχη σου για τη γεύση που θα έχει. Βανίλια ή σοκολάτα; Ή μήπως ζουμερή φραουλίτσα; Ψήφισε ποιος θα παραμείνει SURVIVOR και ποιος θα πάει σπίτι του. Φώναξε δυνατά: «Ζήτω η δημοκρατία!».