Υποφέρουμε από στέρηση. Όχι προϊόντων και υπηρεσιών. Ποτέ δεν είχαμε περισσότερα και ποτέ η καταναλωτική βουλιμία δεν ήταν τόσο αχόρταγη. Υστερούμε όμως στο χαρούμενο πάθος της προσωπικής έρευνας για την επιβεβαίωση της ζωής. Στερούμαστε τον αλχημιστή μέσα μας και η ζωή εκπίπτει σε επιβίωση, ακόμη και γι αυτούς που έχουν «παρκάρει» billions στους παραδείσους των offshore. Πόσο μάλλον για όλους τους υπόλοιπους που χαζεύουνε μπαλόνια.
Ζούμε αυθεντικά όταν δίνουμε λόγους στο Σύμπαν να συγκινείται μαζί μας. Αυτό είναι που κάνει τη διανομή των ρόλων, σκηνοθετεί με αθέατο τρόπο και έπειτα… αναμένει. Το συνηθισμένο είναι αόρατο, κατάρρευση βαρεμάρας.
Το εξαιρετικό κάνει την μεγάλη απόδοση. Στοίχημα είναι. Υπό μια έννοια τίποτα δεν είναι πραγματικό και από την άλλη δεν υπάρχει τίποτα πιο πραγματικό από αυτό. Μέσα σε αυτό το δυϊσμό, σε αυτή τη σχάση του πραγματικού, ο πόλεμος είναι πνευματικός και τον βιώνουμε όλοι ανεξαιρέτως ψυχικά. Το πως λήγει σε κάθε ψυχή αυτός ο πόλεμος μετράει. Σχηματίζει την «κρίσιμη μάζα» για την ψυχική ενέργεια που είναι απαραίτητη για τη λύση του ανθρώπινου αινίγματος. Είτε με το καλό, είτε με το κακό.
Μέσα στα πολεμικά ορύγματα φυτρώνουν τα πιο παράδοξα όνειρα. Αρχέγονες ρίζες που χορεύουν ανάμεσα στ’ αστέρια. Φαντάσου λοιπόν να γλιστρήσεις και να πέσεις έξω από το χρόνο, μέσα στη λάμψη μιας στιγμιαίας αιωνιότητας. Εκεί, τα συνηθισμένα προσχήματα τελειώνουν. Μετά δεν μπορείς πλέον να μη δεις με άλλα μάτια. Κι αν έχει δίκιο η κβαντική μηχανική, ο τρόπος που βλέπεις την πραγματικότητα τη διαμορφώνει. Μαγικό!
Πάρε για παράδειγμα τη συνοδευτική φωτογραφία. Αλλά μη την δεις με τον συνηθισμένο τρόπο. Δες όπως θα έβλεπε ένας μεγάλος σκηνοθέτης, ο Φρανσουά Τρυφώ. «Οι γυναικείες γάμπες είναι οι διαβήτες που μετρούν την υδρόγειο προς κάθε κατεύθυνση, δίνοντάς της ισορροπία και αρμονία» λέει ο Σαρλ Ντενέρ, πρωταγωνιστής στην ταινία «Ο άνδρας που αγαπούσε τις γυναίκες».
Χαρά σ’ εκείνον που ξέρει πως να δει τον κόσμο και τον εαυτό του να ανθίζουν μαζί. Η απόλυτη ψευδαίσθηση πάντως είναι πως υπάρχουμε για να δείχνουμε «ευτυχισμένοι». Υπάρχουμε μόνο για την πιθανότητα να γίνουμε η αυθεντικότερη εκδοχή του εαυτού μας, όσο πάσχουμε αναπόφευκτα μέσα στη σύγχυσή μας.
Μη σκέφτεσαι λοιπόν μόνο το πως θα γαμήσεις ό,τι όμορφο βλέπεις. Μάθε στην ενατένισή του με έναν ασυνήθιστο τρόπο. Είναι μια έσχατη χειρονομία πολιτισμού, αφού πρώτα η ιστορία νίκησε τη φύση και τώρα είναι αυτή που χάνει με τη σειρά της από τις μηχανές και τη τεχνητή νοημοσύνη. Παρ’ όλα αυτά, κατά την αποκάλυψη του Πλάτωνα, αεί ο Θεός ο Μέγας γεωμετρεί!
Point Z 